Niks mis met data framen

Overheid als regisseur

Dat de overheid een rol heeft bij het leveren van open data is evident, maar moet die rol zich beperken tot die van leverancier van gratis grondstoffen? Nee, de overheid dient als regisseur van de openbare ruimte gewenst gedrag te stimuleren en ongewenst gedrag te ontmoedigen. Dat kan door regulering, maar zeker ook door informatieverstrekking.

Het alleen maar beschikbaar stellen van verkeers- en parkeergegevens is daarmee onvoldoende, want kleurloos en doelloos. Het is natuurlijk onbetamelijk en ongeloofwaardig om de feiten (open data) aan te passen, maar er is niets op tegen om ze – zoals dat tegenwoordig in het communicatiejargon heet – te framen.

Feiten spreken in hun context. De weersvoorspelling zegt meer als die naast de temperatuur ook de gevoelstemperatuur en de normale temperatuur voor de tijd met het jaar geeft. Zo ook met parkeren: de bezettingsgraad krijgt betekenis in combinatie met de maatschappelijk gewenste drukte en doorstroming en met een indicatie van bovenmatige zoekkilometers. Commerciële dienstverleners zullen bij de ontwikkeling van hun eigen producten daar voor hun klanten zaken aan toevoegen of context weglaten. Dat is hun verantwoordelijkheid en vrijheid, maar dat wordt dan wel zichtbaar.

Data gerelateerd aan maatschappelijk belang

Door de gegevens in hun beleidsmatige context te leveren, wordt de relatie met het mobiliteitsbeleid gelegd. De open data zijn dan niet vervreemd van, maar juist gerelateerd aan het maatschappelijk belang. Het ontsluiten van open data blijft niet beperkt tot een technisch verplicht nummer met navenant lage kwaliteit van de gegevens, maar wordt verbonden aan maatschappelijke en politieke doelstellingen.  Het leveren van open data is dan ook voor de overheid geen doel of taak, maar een middel bij het realiseren van verkeersbeleid.