“Sesam, open u”

Evolutie op basis van genetische mutaties is een prima mechanisme zolang de veranderingen in de omgeving langzaam gaan. Maar ijsberen lijken onvoldoende tijd te hebben om via het nageslacht te anticiperen op het smelten van de ijskap op de Noordpool. Zij zullen iets moeten verzinnen, anders is er voor hen buiten de dierentuinen straks geen bestaansmogelijkheid meer.

Gelukkig kunnen organisaties in theorie wèl snel veranderen. Dat moeten zo ook wel, want de wereld waarin we leven verandert razendsnel. Midden jaren ’90, bijvoorbeeld, was China nog een ontwikkelingsland en startte in de westerse wereld voorzichtig de opmars van het mobieltje. Nu, amper 20 jaar verder, lijkt de wereld in de greep van de app’s en is de Chinese webshop Alibaba na Google het grootste internetbedrijf ter wereld. De gevolgen zijn gigantisch, zoals veel leegstand in centra van middelgrote steden. Alle business plannen zijn intussen vele malen herschreven. En we hoeven ons geen illusies te maken: de veranderingen zullen zich alleen nog maar sneller aandienen.

IJsbeer of Alibaba

Nu rijst de vraag: gedraagt de parkeerwereld zich als een gemiddelde ijsbeer of als een Alibaba? De vraag is makkelijker gesteld dan beantwoord. Als je oppervlakkig kijkt, dan zie je toch wel wat Alibaba-achtige trekjes. Met je mobiel betalen voor parkeren is in grote gemeenten al niet meer weg te denken. En langzaam maar zeker beginnen steeds meer gemeenten met een digitaliseringsslag van de parkeerketen.  Drijvende kracht daarachter: automatisering van het handhaafproces op basis van het kenteken, met een substantiële kostenbesparing tot gevolg. Vergunningen kunnen worden aangevraagd en gemuteerd via het gemeentelijke E-loket. En een kopgroep van gemeenten en private exploitanten plaveien momenteel het pad dat er voor gaat zorgen dat informatie over de beschikbaarheid van lege parkeerplaatsen via je navigatiesysteem in de auto zichtbaar wordt.

Toch kent de parkeerwereld ook nog een aantal serieuze ijsbeer-achtige trekjes. Zo wordt er bijvoorbeeld nog heel veel tijd en geld gestopt in discussies rondom vernieuwen en/of verdunnen van parkeerautomaten. Bij vernieuwen gaat het vooral over muntloos, dip&go en het invoeren van je kenteken. Vooral dat laatste is een verandering waar geen enkele gebruiker van dit soort automaten op zit te wachten. Veel mensen kennen hun kenteken (nog) niet uit het hoofd en de wijze van invoeren is tot op heden weinig gemakkelijk. En bij een verkeerd kenteken krijg je als straf een naheffing aan je broek. Als de betreffende gemeente dan ook nog bedacht heeft dat de loopafstand naar de parkeerautomaat wel wat meer kan worden, dan is de waardering van de parkeerder voor al deze ‘genetische mutaties’ vermoedelijk als sneeuw voor de zon weggesmolten.

Dramatisch

Echt dramatisch wordt het als we kijken naar de wetgeving op basis waarvan gemeenten betaald parkeren mogen toepassen. Deze stamt uit de beginjaren negentig, inderdaad toen China nog een ontwikkelingsland was en de mobiele telefoon een gadget. De gemeente Amsterdam wil een proefproces om vast te stellen of het rechtmatig is dat het invoeren van een correct kenteken verplicht wordt gesteld. Er zijn namelijk voorbeelden bekend waarbij het achteraf tonen van een parkeerticket voor een rechter genoeg reden was om een naheffing te seponeren. Dat heeft bijvoorbeeld een aantal creatieve geesten verleid om een website te maken waar parkeertickets op datum, plaats en tijd kunnen worden aangeboden en gekocht.

Wetgeving aanpassen

Nu kunnen we een rechter vragen van een meer dan 20 jaar oude wet, die geschreven is in een tijd dat er alleen parkeerautomaten bestonden met muntbetalingen, een interpretatie te maken naar de hedendaagse tijd. Maar eigenlijk zouden we onze energie moeten stoppen in het maken van een nieuwe wet, die past bij de moderne tijdsgeest en mogelijkheden. Bij het opstellen van een nieuwe wet moet men er rekening mee houden dat op heel veel manieren door verschillende personen een parkeerrecht voor een auto kan worden gekocht. Via een traditionele automaat, via je eigen abonnement bij een provider van belparkeren, via een ander zijn abonnement (bijvoorbeeld van je werkgever), via een bezoekersregeling, via de deelauto-organisatie, via een mantelzorgregeling, et cetera. Het doet er dus niet zo toe of de eigenaar parkeerbelasting betaald heeft, maar of voor de specifieke auto parkeerbelasting betaald is. En een auto wordt vooralsnog geïdentificeerd bij zijn kenteken, maar dat kan straks ook, bijvoorbeeld, een NFC-chip zijn of een IP-adres. Laat de auto maar aantonen dat op enig moment voor hem parkeerbelasting is betaald. En als de auto dat niet kan, ga dan pas verhaal halen bij de eigenaar. En die kan dan niet wegkomen met een kentekenloos betaalbewijs. Hij heeft misschien wel voor tien andere auto’s betaald, maar moet bewijzen dat voor die ene specifieke auto betaald is. En daarbij maakt het niet uit door wie.  

Verder moet de wet veel meer ruimte laten om te kunnen differentiëren in tarieven. De infrastructuur van betaalautomaten is duur en wordt relatief steeds duurder als meer mensen gaan belparkeren. Ik ondersteun de suggestie om iedereen die aan de betaalautomaat betaalt als starttarief 50 cent extra te laten betalen voor het gebruik van deze infrastructuur, los van de parkeertijd. Providers van belparkeren doen iets dergelijks al jaren.

En nog een verzoek: voorkom gekunstelde constructies. Fiscaliseren van een vergunningengebied door via parkeerautomaten alleen dagkaarten uit te geven, in de hoop dat niemand die koopt, is echt niet van deze tijd en leidt tot frustratie. Is het echt zo moeilijk om af te spreken dat een vergunningengebied ook gewoon betaald parkeren is?

De conclusie kan niet anders zijn dan dat de parkeerwereld Alibaba-achtige trekjes vertoont, maar dat de wetgeving de belangrijkste ijsbeer is die ons tegenhoudt om echt door te pakken. Aanpassingen van die wet moeten juist niet gericht zijn op inperkingen van de gemeentelijke vrijheid, zoals het geval was bij betalen-per-minuut, maar juist op het verruimen van de mogelijkheden. De sprookjesheld Alibaba, die van de 40 rovers, opende de schatkamer met de woorden “Sesam, open u”. Als de parkeerwereld in haar denken en regelgeving afscheid neemt van de parkeerautomaat als primair betaalmiddel, dan gaat ook daar een schatkamer aan mogelijkheden en vernieuwing open. Misschien dat Nederland dan in de wereldwijde parkeermarkt het nieuwe China wordt. De vraag is wie deze handschoen moet oppakken? Wie is hierin het meest belanghebbend? Omdat alle partijen die met parkeren bezig zijn belang hebben bij een wetgeving die meer mogelijkheden biedt voor een aan de huidige tijd aangepast parkeerbeleid zou ik zeggen: de Vexpan.

Uw mening 

Hoe gedraagt de parkeerwereld zich? Zijn we als de ijsbeer die zich niet snel genoeg aan de omgeving aanpast en dus terrein verliest? Of gedragen we ons als Alibaba door adequaat te reageren op alle veranderingen die zich voordoen?

In dit artikel geeft Paul van Loon (Empaction) duidelijk aan er  zijn eigen ideeën over te hebben. Hij vindt dat met name de huidige wetgeving een sta in de weg is voor noodzakelijke vernieuwingen. Of beter gezegd: de huidige wetgeving is de  ijsbeer die onvoldoende met zijn tijd mee gaat.
 

Op de LinkedIn-groep van PARKEER24 staat de volgende stelling: “Nieuwe ontwikkelingen in de parkeerwereld maken het mogelijk met minder kosten de parkeerder een betere dienstverlening te bieden. De verouderde wetgeving rondom betaald parkeren is hierin echter een sterk beperkende factor.” Uw mening en reactie wordt bijzonder op prijs gesteld! Praat mee. Klik hier voor een verwijzing naar de LinkedIn groep.