Duurzame mobiliteit

Wereldwijd worden de grote steden geconfronteerd met problemen van dichtslibbend verkeer, zowel in de centra en de stedelijke agglomeratie als op de toegangswegen. In dichtbevolkte landen als Nederland geldt dit fenomeen niet alleen voor stedelijke, maar ook voor interstedelijke gebieden. De nadelen van de files zijn door iedereen gekend: tijdverlies, economische en maatschappelijke kosten, luchtvervuiling, e.d. Beleidsmakers kiezen voor een duurzame mobiliteitspolitiek door de terugdringing van het autoverkeer in en rond de steden. Voor korte verplaatsingen is er aandacht voor de inrichting van autovrije zones en van fietsroutes.

Voor de verdere verplaatsingen binnen en buiten de stad wordt vooral een belangrijke rol toebedeeld aan het openbaar vervoer. Om het openbaar vervoer te optimaliseren is aangepaste infrastructuur nodig, met name vrijliggende banen die een ongehinderde doorgang van bus en/of tram mogelijk maken. Om tot een hoogwaardige oplossing te komen, dient alles erop gericht te zijn om te voldoen aan eisen van efficiëntie, betrouwbaarheid, beschikbaarheid en klantgerichtheid. Door te kiezen voor beton als verhardingsmateriaal wordt een duurzame manier van transport gekoppeld aan een vorm van duurzaam bouwen.
 

Busbanen

Een busbaan moet voldoen aan een uitzonderlijke combinatie van eisen. Bussen vallen onder de categorie zwaar verkeer met hun specifieke aslasten, eigen aan het type bus. Op busbanen en zeker nabij busstations kan de frequentie oplopen tot meerdere passages per minuut en bij de dagelijkse verkeersbelasting tot meer dan 500 bussen per dag.

In de stad rijdt het busverkeer meestal met een relatief lage snelheid en met de banden steeds in hetzelfde spoor. Deze omstandigheden zijn zeer nadelig voor spoorvorming in flexibele wegdekken. Ook de rem- en wringkrachten op het wegdek vormen een extra belasting.

De criteria waar een weg in het algemeen en een busbaan in het bijzonder aan dienen te voldoen zijn:
 

• gebruikszekerheid;
• economie;
• veiligheid;
• comfort;
• esthetiek.

Vanwege de specifieke belasting door de autobussen is niet elke verharding geschikt voor een busbaan. Een busbaan in beton is de enige echte oplossing die weerstaat aan spoorvorming en voldoet aan de eisen van gebruikszekerheid, economische rentabiliteit, veiligheid en comfort.
 

Bushaltes

Om de toegankelijkheid van bushaltes te vergroten, hebben overheden al eerder afgesproken dat in 2015 46% van de bushaltes toegankelijk moet zijn voor alle typen reizigers, met name voor minder valide reizigers. Nederland telt circa 50.000 bushaltes. Nog circa 30.000 haltes te gaan!
 

Haltes zijn er in alle vormen en maten. Sommige zijn nog van jaren-vijftig-beton, andere zijn puur hi-tech. Een belangrijk kenmerk van halteplaatsen is dat de bussen altijd in hetzelfde spoor rijden en dat spoorvorming op de loer ligt. Een betonverharding is prima bestand tegen spoorvorming, ook bij bushaltes en -stations. Opdrachtgevers en beheerders kiezen er mede daarom steeds vaker voor om bushaltes in beton te laten uitvoeren.
 

De ontwerprichtlijn Halteren op beton reikt oplossingen aan om bushaltes in beton aan te leggen, zowel wat dimensionering als detaillering betreft en zowel voor uitvoering in ongewapend beton als in vezelversterkt beton.
 

Meer info: Halteren op beton; ontwerprichtlijn voor bushaltes in beton 
 

Busstations

Elk busstation is uniek in locatie en ontwerp. Daar ligt geen standaard ontwerp voor klaar. Maar feitelijk is een busstation een combinatie van een aantal bushaltes met busbanen om van en naar de haltes te kunnen komen. Om de toegang voor de reizigers te vergemakkelijken kunnen de halteplaatsen verdiept worden aangelegd. Nieuwe busstations worden meer en meer voorzien van betonverhardingen. Duurzame en esthestische voorbeelden zijn te vinden in onder meer Houten, Holendrecht, Uden, Veghel en Arnhem.
 

Betonwegendag

Meer weten over binnenstedelijke toepassing van beton voor verhardingen? Kom op 29 september a.s. naar de Betonwegendag in ’s-Hertogenbosch. www.betonwegendag.nl