Met hangende pootjes terug naar start

dinsdag 31 oktober 2023
Wie in een stad woont, weet: fietsen is omfietsen. Een stad is nooit af, dus er is altijd wel ergens een wegopbreking. Omrijden, afstappen, oversteken, fietsen op de rijbaan. Soms compleet uit het niets, soms jarenlang bevochten in de lokale media. Soms voor een dag of twee, soms voor maanden of zelfs jaren achtereen (hallo Noordzuidlijn!). En waar een wegopbreking is, zijn omleidingsborden.

Vaak zie je het gele bord voordat je de werkzaamheden ziet. Je ziet het opdoemen in de verte en de moed zakt je in de schoenen: wat nu weer?

De informatie op de gele borden is vaak onduidelijk en weinig betrouwbaar. Mijn instinctieve reactie is dan ook meestal: eerst zien dan geloven. Doorrijden tot je een wegversperring tegenkomt, en dan zien we wel weer verder.

Kom ik geen versperring tegen, of blijk ik me er langs te kunnen wurmen, dan ervaar ik een haast ongeëvenaarde euforie. Maar loopt de weg toch dood, dan moet ik met hangende pootjes terug naar start en doe ik er uiteindelijk veel langer over dan wanneer ik gewoon naar de borden had geluisterd. Balen.

Toch loop ik liever dit risico, dan braaf de omleidingsborden volgen, om er vervolgens achter te komen dat het helemaal niet nodig was. Dat de opbreking er nog niet of niet meer is, of dat ik er prima langs had gekund. Nodeloos omfietsen is moeilijk te verkroppen, zeker voor iemand met haast.

Dat ik niet de enige ben die zo denkt, blijkt wel uit het feit dat er van alles uit de kast wordt gehaald om fietsers naar de instructies te laten luisteren. Er wordt volop geëxperimenteerd met teksten op de borden. Soms wordt er ouderwets gedreigd, in de vorm van een fietsen verboden-bord met op een geel onderbord de tekst: “bij doorrijden € 55,- boete”.  Onsympathiek, ja, maar het werkt wel.

Maar het kan ook anders, getuige het felroze omleidingsbord waar ik regelmatig langs fiets: "Het is maximaal één minuut extra fietsen = 15 kcal". Wie hier gehoor aan geeft, passeert vervolgens nog een roze bord met de tekst: “Goed bezig, dankuwel!” 

Noem het cheesy, maar voor mij werkt het. Ik stel me dan zo voor hoe een frisgewassen trainee eens een college over nudging volgde en nu enthousiast met dit soort teksten aan de slag gaat.

Ik wil niet flauw doen, dus ik fiets wel om. Ik zou wel willen pleiten voor een stempelkaart  waarop je de bespaarde calorieën kunt sparen. Die je bij een volle kaart kunt inwisselen voor een tompouce bij de banketbakker. Heeft de lokale middenstand ook eens baat bij die bouwput voor de deur.