De behoefte om meer de ‘drukte’ op het fietspad te kwantificeren is urgenter dan ooit. De diversiteit op de fietspaden is de laatste jaren veranderd en toegenomen: kijk maar naar de fatbikes, cargobikes, bakfietsen en e-bikes.
Uit een enquête onder 389 inwoners van Seattle, met verschillende niveaus van fietservaring, bleek dat het risico van een aanrijding met een auto de factor was die hen het meest ontmoedigde om de fiets te pakken.
Hoewel het vlootmaximum van gemiddeld 93,6 gram CO₂ per kilometer blijft staan, wordt de manier van handhaving aangepast.
De toegenomen variatie in vervoermiddelen – van gewone fietsen en e-bikes tot bakfietsen en gemotoriseerd verkeer – zorgt bovendien voor meer snelheidsverschillen op het fietspad en op straat, waardoor het verkeer onoverzichtelijker wordt.
Voor medewerkers die binnen 15 kilometer van hun werk wonen, biedt de fiets een enorme kans voor duurzaam woon-werkverkeer.
Hoe scherp of hoe flauw een bocht van een fietspad is, bepaalt voor een groot deel met welke snelheid je er comfortabel en veilig doorheen gaat.
Een verkeersmodel wordt gevoed met allerlei verschillende data. Denk aan aantal inwoners, aantal arbeidsplaatsen, de infrastructuur en resultaten uit enquêtes over verplaatsingsgedrag. Met deze data gaat het model rekenen.
In 2014 werd het Inspiratieboek Snelle Fietsroutes (CROW-publicatie 340) gepubliceerd.
Gevraagd naar de beginjaren van de Fietsersbond is directeur Esther van Garderen stellig: “We hebben de fiets gered! In de jaren ’70 vond men de fiets maar een lastige modaliteit.
